Als ik mensen weleens hoor zeggen dat ze het leukste werk van de wereld hebben moet ik stiekem altijd een beetje lachen. Wacht maar tot je een keer met mij mee op pad gaat, denk ik dan. Al twee jaar vul ik maandelijks de pikantste rubriek in de Riposte. Een droombaan. Van ordinaire swingclubs tot over de top seksfeesten: ik ben er geweest. En niet alleen in Nederland. Van een duizend-en-een-nachtswingfeest in Marrakech tot een gemaskerd seksbal van een loaded zakenman in New York. Ik kom echt overal. Of nou ja, overal… Overal waar seks is. Waar gesekst wordt. Recht voor m’n neus. Ik speel het spel der verleiding soms mee, want oh wat hou ik van flirten…. maar ik neem m’n werk serieus. Ik ben Billy de seksjournaliste, die vanaf de zijlijn verslag doet van de seksverhalen die op deze plekken voor het oprapen liggen. Is niet altijd even makkelijk hoor, professioneel blijven. Wat denk jij dan.
serie
Delft, 1824. Delphine, de jonkvrouw Van Drakenzuylen, is eenentwintig geworden. Dat betekent dat ze eindelijk uitgenodigd wordt op de zinnenprikkelende privéfeesten van haar tante, de douairière Florentine van IJsselrijsch, én dat haar aanwezigheid op de debutantenbals steeds belangrijker wordt: hoog tijd om een geschikte partner te vinden. Maar Delphine besteedt haar tijd liever in het gezelschap van haar bijdehante en verleidelijke vriendin Olivia, en in de sterke armen van Hendrik, de stalknecht, waar ze dingen voelt die ze nooit eerder heeft ervaren… Hoe verenigt ze deze twee werelden met elkaar?
In deze geleide erotische meditaties nemen we je mee op een reis door je eigen lichaam en eigen genot. Hoe voelt je lichaam? Waar raak je jezelf het liefst aan? Ontdek je iets nieuws over jezelf?
De deurbel bimbamt als de Big Ben. Even heb ik het gevoel dat ik voor een kerk sta, dan hoor ik het zware geblaf van een hond van minimaal formaat zeekoe. Johan opent de deur. Hij valt me niet tegen. Lang, slank en een flinke bos krullen. Iets te pezig naar mijn zin, maar het kan absoluut slechter. Met een stralende lach zwaait hij de deur open. Ik stap over de drempel en het geblaf zwelt aan. ‘Dat is Henk’ wijst hij en hij zoent me op mijn wang.
‘Kunnen we afspreken?’ Ik luister naar de zware mannenstem. ‘Ik bedoel, ik weet niet of jij eh… werkt.’ Even ben ik bang dat hij zal ophangen, maar zijn ademhaling klinkt nog in de hoorn. Giovanni, want zo heet hij, heeft ‘huidhonger’. In zijn auto rondrijden en iemand oppikken wil hij niet. Reageren op een advertentie durft hij niet. ‘Je weet nooit wie erachter zit, hé? Jij bestaat.’ Twee dagen later controleer ik op de afgesproken plek twee keer het in mijn navigatie ingevoerde adres. Een verlaten restaurant. Alles zit potdicht. Net wanneer ik mijn handen tegen de etalageruit wil drukken, zwaait er een man naar me.
Met een beschaafde rolkoffer sta ik voor de donkerblauwe voordeur in het Tilburgse appartementencomplex. In de hoek naast de brievenbussen ligt een oud plastic bakje, zo te zien een frietje speciaal. Speciaal is het zeker niet meer. Ik loop omhoog. Vierde verdieping, zei Harald. Ik ben blij dat ik platte schoenen heb aangetrokken. De trappen lijken oneindig. Voor de deur staat een bloembak met een stoffen geranium erin. Twee sigarettenpeuken in de hydrokorrels.
Op mijn eerste dag bij het reclamebureau loop ik mijn nieuwe baas tegen het lijf… en wat voor lijf. Jezus! Al vanaf het eerste moment spat het er vanaf. Aan beide kanten. We kunnen het gewoon niet helpen. In de dagen en weken die volgen, wordt onze samenwerking wel heel goed, maar kan het zo blijven?
Tijdens een avondje in de club met Igor ontmoet ik een intrigerend stelletje. Als Igor zich laat afleiden door ander vrouwelijk schoon, doe ik dat op mijn beurt ook. En er gaat een wereld voor me open. Met Kiki ontdek ik kanten van mezelf die ik nog niet kende. Later hoor ik via Kiki dat Igor ook nog met me bezig is, alleen niet helemaal op de manier zoals ik dat zelf in gedachten had.
Ze wist vanaf het allereerste begin dat het niet goed zou aflopen, en toch ging ze ervoor. Ze ontmoetten elkaar in dat ene restaurantje in de stad. Ze keken elkaar in de ogen en het was gedaan. Hoe hij leefde, wat zijn ochtendrituelen waren... ze had geen idee. Het enige wat ze wist: ik wil hem.